Op de fiets Een eindje voor me rijdt een oude man. In rustig tempo, op zijn duidelijk gloednieuwe fiets. Peddelend langs de kale bollenvelden waar nu in geen velden of wegen een levende ziel te bekennen is. Al snel rijd ik vlak achter hem en hij gebaart dat ik hem kan inhalen. Ik ga naast hem fietsen en groet hem een goedemiddag. Hij grijnst, groet terug en zegt: 'U bent de eerste die iets tegen mij zegt vandaag.' Even daarna zitten we op een terrasje. Kopje koffie en een goed gesprek. Over zijn overleden vrouw, de elektrische fiets die hij van zijn kinderen heeft gehad en zijn leven als bollenboer. Een uurtje later fietsen we beiden terug naar huis. Mijn thuis is een plek waar ondanks veel verdriet de liefde wacht. Zijn thuis een te groot pand vol eenzaamheid. Ik tel mijn zegeningen, hij de dagen die hem nog resten.
Mooi en hartverscheurend de tegenstelling in de laatste alinea.